Fotografia barwna, czyli technika fotograficzna pozwalająca na rejestrowanie obrazów barwnych. To najprościej rzecz ujmując nadawanie koloru negatywom lub pozytywom. W zależności od długości fal świetlnych odbijanych, przepuszczanych lub emitowanych przez dany obiekt możemy wywołać odpowiednią barwę. W taki sposób historia zaczęła nabierać koloru.
Początki fotografii barwnej
Podstawy teoretyczne opracował James Clerk Maxwell w 1855 roku. To on zaczął pierwsze eksperymenty z rejestrowaniem barwnych obrazów. Jednak dopiero w 1861 roku wykonano zdjęcie w kolorze. Jej autorem był brytyjski fotograf Thomas Sutton, a ukazał on wielokolorową wstążkę. Fotografię nazwano: „Tartanową wstążką”. W Polsce w 1903 roku w technice autochromu wykonał barwne zdjęcie Stanisław Wilhelm Lilpop. Trudno pomyśleć, że było to możliwe bez dostępu do dzisiejszych urządzeń, jak np. aparat fotograficzny Panasonic czy lustrzanki wielu innych producentów.
Dwie metody rejestracji i odtwarzania obrazów barwnych
Pierwsza z nich to metoda addytywna. W dużym uproszczeniu polega na dodaniu trzech podstawowych barw, które prowadzą do uzyskania bieli. Kolejnym sposobem jest synteza subtraktywna. To nakładanie trzech warstw barwnych, które mają wytworzyć z kolei czerń. Obie metody istnieją równolegle. Natomiast w fotografii cyfrowej stosuje się metodę rastrową, która znana jest od stu lat. Aparat fotograficzny Panasonic, a także inne urządzenia kontynuują tradycje fotografii barwnej.